Anka kuşu ve kaplumbağa

Bırakın en gürültülü kuş
Dursun yalnız arap ağacında
Haber verilsin borozanlar ötsün
Bu çağrıya cevap verecek olan erdemli kuşlara.
Ama sen bağıran haberci
Şeytanın kötü muhbiri
Ateşin sonunun habercisi
Bu birliğe geldi sen yoktun
Bu kuşlardan uzak dur

Şu topluluktan koru,
Bütün zalim av kuşlarını
Kuşların kralı olan kartal hariç.
herkes saygıda kusursuz olmalı

Bırak beyaz cübbeli rahip
Bu yaslı müziği anlayan şarkıcı
Ölümü kutsasın
Ki ağıt hakkını bulsun

Ve sen,çoktan vakti geçmiş karga,
Alıp verdiğin nefes ile
Kendi kara türünü kendi yaratan
Yas tutanlarımızın arasına gelebilirsin.

Ve şimdi şükran duası başlıyor:
Aşk ve metanet öldü;
Anka kuşu ve kaplumbağa bizi bıraktı
Ortak bir aşk ve metanet alevi ile böylece.

Böylece birbirlerini aynı iki varlığın içindeki sevgi gibi sevdiler
Yalnızca birindeki öz ile;
İki fark,ayrım yok;
Bir aşkta birleşmiş olarak ayrı kişiliklerini söndürerek

Kalpler uzakta,ama ayrı değil
Ne mesafe ne boşluk var
Kaplumbağa ve kraliçesi arasında
Ama içlerinde bir mucizeydi.

Ve aralarında aşk parıldadı,
Kaplumbağa kendine olacakları gördü,
Kuşun görünüşünde yanacak,
İkisi de birbiri için 'benimki' idi.

Böylece korkunçlaştı kişilik olgusu
artık onların farklı idi kişiliği
onları çağıracak bi isim yoktu
İki isimden oluşmuş varlığın tekliği

Mantık,kendi içinde karmakarışık.
Ayrımın beraber büyüdüğünü gördü;
Kendilerine ama ne birine,hiçbirine;
İki dürüst varlık tek vücut olarak daha iyi bir şekilde

Ve bağırdı 'nasıl oldu da böyle ikili
Böyle uyumlu göründü!
Aşkın nedeni var ama açıklaması yok
Eğer iki ayrı şey öyle kalabilirse.

Bu noktada mantık ağıt yaptı:
Ankakuşuna ve kumruya,
Ortak ululara ve aşkın yıldızlarına,
Ve hepberaber bu trajik ana.

AĞIT

Güzellik,doğruluk ve nadidelik;
Zerafet ,tek vücutta birleşti
Aynı bu kasenin içindeki küller gibi

Ölüm şimdi ankakuşunun yuvası,
Ve kaplumbağanın sadık kalbinde
Sonsuza kadar yatacak

Bir döl bırakmadı.
Bu zaafları değildi
Bu beraberliklerindeki saflıktı.

Dürüstlük belki görünür ama ulaşılamaz
Güzellik kendiyle övünür ,ama bu gerçek güzellik değil.
Çünkü dürüstlük ve güzellik öldü.

Bu çanakta tekrar birleşsin
Doğru ve güzel olan;
Ve bu iki ölü kuş için yavaşça dua edin.


THE PHOENIX AND THE TURTLE

The Phoenix and the Turtle
Let the bird of loudest lay
On the sole Arabian tree,
Herald sad and trumpet be,
To whose sound chaste wings obey.
But thou shrieking harbinger,
Foul precurrer of the fiend,
Augur of the fever's end,
To this troop come thou not near.

From this session interdict
Every fowl of tyrant wing
Save the eagle, feather'd king:
Keep the obsequy so strict.

Let the priest in surplice white
That defunctive music can,
Be the death-divining swan,
Lest the requiem lack his right.

And thou, treble-dated crow,
That thy sable gender mak'st
With the breath thou giv'st and tak'st,
'Mongst our mourners shalt thou go.

Here the anthem doth commence:—
Love and constancy is dead;
Phoenix and the turtle fled
In a mutual flame from hence.

So they loved, as love in twain
Had the essence but in one;
Two distincts, division none;
Number there in love was slain.

Hearts remote, yet not asunder;
Distance, and no space was seen
'Twixt the turtle and his queen:
But in them it were a wonder.

So between them love did shine,
That the turtle saw his right
Flaming in the phoenix' sight;
Either was the other's mine.

Property was thus appall'd,
That the self was not the same;
Single nature's double name
Neither two nor one was call'd.

Reason, in itself confounded,
Saw division grow together;
To themselves yet either neither;
Simple were so well compounded,

That it cried, 'How true a twain
Seemeth this concordant one!
Love hath reason, reason none
If what parts can so remain.'

Whereupon it made this threne
To the phoenix and the dove,
Co-supremes and stars of love,
As chorus to their tragic scene.

THRENOS

BEAUTY, truth, and rarity,
Grace in all simplicity,
Here enclosed in cinders lie.

Death is now the phoenix' nest;
And the turtle's loyal breast
To eternity doth rest,

Leaving no posterity:
'Twas not their infirmity,
It was married chastity.

Truth may seem, but cannot be;
Beauty brag, but 'tis not she;
Truth and beauty buried be.

To this urn let those repair
That are either true or fair;
For these dead birds sigh a prayer.

Çeviri: tutunamayanlar