BOŞLUK EKSPRESİ

M.Yavuz Görgülü

Varlığımı karanlık bir hiçe sattım ilkin,
Sonra yürüdüm durdum boşlukta, yok olarak.
Unutur gibi oldum, yolunu da kendimin,
Sonra yürüdüm durdum yine bendim son durak.

Ağaçlar gördüm; kökü akıl, meyvesi yalan,
Kaç cennetten kovuldum, büyük suçtu koparmak.
Damarlar gördüm; aklı sulayan birer yılan.
Tuttum nabzımı, dedim: ya hakkı tut, ya bırak!

Azığım zaten yoktu, sıfırı da tükettim,
Hayale döndü, medet umduğum her bir ırmak.
Elimde, avucumda neyim varsa kaybettim,
Sonra yürüdüm durdum, menzil ufuktan uzak...

Ne danışacak bilge, ne gökten bir işaret...
Ve ruhum teneşirde öylece çırılçıplak!..
Bir ummana düştüm ki, delilikten ibaret;
Gemileri yak, dedim; artık gemileri yak!