Eugene Smith, fotoğraf kariyeri boyunca ürettiği çok sayıda foto-röportaj ile 20.yy’ın en saygı duyulan fotoğrafçılarından biri olmuştur. 2. Dünya savaşından, 1970’lerde son foto-röportajı olan Minamata Projesine dek Smith fotoğrafçının fotoğrafları, alt yazıları, başlıkları ve sergilenmesi üzerindeki edtöryal kontrol hakkını savunması ve bu konuda mücadele etmesi de onu fotoğrafçılar arasında saygın bir konuma getirmiştir. Aynı zamanda Smith, bir fotoğrafı oluşturmadan önce, dikkatli bir biçimde nesnesi üzerinde çalışması ile de ünlü bie isimdir. Smith bu özenli çalışması için: “Ben, kaydeden ve yorumcu işine bağlı gazetecinin olguları ve yaratıcı sanatçının şiiri ve edebiyatı gerekli kılan olguları arasında kalan duruş içindeyim” demektedir. Fotoğrafçı olarak Smith’in bu duruşu fotoğraflarına yansıtması., özenli ve dikkatli çalışmanın dinamiklerini kaçınılmaz bir biçimde gerekli kılmaktadır.

Smith, Wichita/Kansas’da doğmuş ve eğitimini burada tamamlamıştır. Burada 1924 ve 1935 yıllarında Katolik ilköğretim Okuluna devam etmiştir. 1933 ve 1935 yılları arasında ilk fotoğraflarını çektikten hemen sonra basın fotoğrafçısı Frank Noel’in cesaretlendirmesi ile yerel gazetelerde çalışmaya başlamıştır. İlk çalışmalarında Martin Munkacsi’nin fotoğraflarından etkilenerek fotoğraflar üretmiştir. Bu dönemde babasının intiharı ile ilgili yerel gazetelere yansıyan haberler, Amerikan basının rolü ve standartları hakkında Smith’i düşünmeye iter. Smith bu gelişmenin ardından, foto-muhabirlik üzerinde çalışmaya, ancak kendi deneyimlerini yüksek standartlar seviyesinde tutmaya karar verir.

Fotoğraf çalışmasını zenginleştirmek amacıyla 1936-1937 Indiana Notre Dame Üniversitesinde fotoğraf eğitimi alır. Bir yıl sonra Newsweek dergisinde kadrolu fotoğrafçı olarak çalışmaya başlar. 1938-1939 yılları arasında Black Star Fotoğraf ajansında freelance fotoğrafçı olarak çalışır. Fotoğrafları Life, Collier's, Harper's Bazaar, ve diğer periyodik dergilerde yayınlanmaya başlar. 1938-1941 yılları arasında Life dergisinde kadrolu fotoğrafçı olarak çalışmaya başlar. Life dergisi için, 2. Dünya Savaşı sırasında Pasifik Savaşını fotoğraflar. 1945 yılında Okinowa da yaralanır ve fotoğrafa 1947 yılında yine Life dergisiyle geri döner. 1954 yılına kadar bu dergide çalışmasını sürdürür. Bu dönemde “Cennet Bahçesine Yürüyüş” gibi başyapıt fotoğrafını, “Köy Doktoru”, “İspanyol Köyü”, “Ebe” ve Nobel ödüllü doktor Albert Schweitzer’in Kongo’da çekilen profil foto-röportajlarını gerçekleştirir. Son foto-röportajına Life dergisinin kendi isteği dışında “Merhamet Adamı” ismi koyması, Smith’in dergiden ayrılmasına neden olur. 1955 yılında Magnum Ajansına katılır. Burada iki yıl sürecek olan, demir-çelik sanayisi ve hızla artan popülasyonu ile dikkat çeken Pittsburg şehrinde proje gerçekleştirir. 1970’de ise son projesi olan, çevre kirliliği yüzünden civa zehirlenmesi vakalarının görüldüğü küçük bir Japon balıkçı köyünde Minamata Projesini gerçekleştirir.

Projeleri arasında özellikle Pittsburg Projesi, hem çalışma süresi hem da tamamlanmamış olması açısından dikkat çekicidir. 1955’de altı ay, 1957 yıllında da birkaç ay çalışara 11.000 adet negatif üretmiştir. Smith burada kurduğu karanlık oda ile seri bir biçimde çalışmalarını gerçekleştirmiştir. Pittsburg’un günlük yaşamı ve sanayileşme sürecini fotoğraflarına yansıtan Smith, 1960’ların sonunda yine A.B.D.’de ortaya çıkan, kavramlaştırılması eğitimci Nathan Lyons tarafından yapılan “Sosyal Manzara” fotoğrafına da kaynak oluşturmuştur.

Smith’in çalışma yönteminin temelinde, fotoğraflarını üretirken kendisine özgürlük sağlayacak yeterli bir çalışma uzamı yaratmasıdır. Bu uzamı daha az ticari kaygılarla oluşturulmuş Magnum Ajansında bulduğunu söylememiz mümkündür. Smith, hangi konuyu seçerse seçsin, o konuyu, fotoğraf makinesini ve kendisini aynı potada eritmeyi başarabilmiştir.