Kaynak: fotografya.gen.tr

Fotoğafla ilk tanışmam 1957 yılında okuldan (Alman Lisesi)çıkmış Yüksekkaldırım'dan aşağı Karaköy'e inerken oldu. Kaldırım üzerinde açılmış bir kitap sergisinde, bir kitap ilişti gözüme, ufukta bir yelkenli, aşağı indikçe sırsıyla deniz, kıyıda dalgalar, kumsal, çakıl taşları ve fotoğrafı çeken fotoğrafçının ayakları...


Hepsi net pırıl pırıl. Yaklaşık 110, 120 derecelik bir açıya sahipti fotoğraf. İçimde böyle fotograflar çekme isteği oluştu ve hemen dergiyi satın aldım. Ondan sonra o dergiye abone oldum. Çoğu Almanca dergilerdi. O yıl sınıf birincisi olunca ilk fotoğraf makinamı babamdan ödül olarak aldım, 6x6' lık bir Reflecta.

İlk karanlık odamı 1970 yılında kurdum. Uzun süre sadece mimari ve aile fotografları çektim, bir de kendimce manzara fotoğrafları.

Muğla'da Nevzat Çakır'la komşu olduk. Nevzat İstanbul'a göçme kararı alınca muayenehanesini ve karanlık odasını ben devralıp mimarlık bürosuna dönüştürdüm.

Çocuklarımızın (Kağan 1973 model ve Hakan 1978 model) okul çağı gelince gene doğduğumuz kente, İstanbul'a geri döndük. 1985 yılında Nevzat Çakır kanalıyla İFSAK'la tanıştım. İlk hassas banyo formüllerini Nevzat Çakır'dan aldım. O zamandan beri fotoğrafa bakış açım değişti.


İFSAK ayın yarışmaları,ulusal, uluslararası yarışmalar ve çeşitli ödüller.

1990 yılında İFSAK Başkanı Aclan Uraz, siyah beyaz fotoğrafın gelişmesi için Atölyeler kurulmasını önerdi. Yeni fotoğrafçılar yetiştirmek düşüncesi çok çekici geldi, o günden beri Atölye çalışmaları süregelmekte.

Cemil Ağacıkoğlu, Hatice Tuncer, Kemal Gök, Günsel Yıldırım, Ayşe Bağdemir, Remziye Akçay ve daha niceleri yuvaya gelip, gelişip, kanat açıp fotoğrafın ufuklarına uçmaktalar. Aldıkları her ödül sanki benimmiş gibi… Yüzden fazla öğrenci. Çok mutlu bir uğraş, fotoğrafı gerçekten üretmek için bir araya gelen insanlarla birlikte olmak. Üretmek, ürettirmek ve sergiyle noktalamak. Keşke bir de kitapla noktalıyabilsek.