Fikret Mualla Saygı, (1903 - 1967)
Karton üzerine guaş, 51 x 65 cm.

1956 yılının Pariisi… Caz'ın, "Blues"un, kabarelerin, barların, kafelerin Altın Çağı… Fikret Mualla'nın resminin tartışılmaz en egemen unsuru olarak görevlendirdiği hüzünlü mavi renk, "Caz"ın çalındığı mekanların atmosferini yakalamamızı sağlamakta ve aynı zamanda anlamdaş olduğu müziği de simgelemekte… Bu mavi fonun üzerine biraz daha koyu bir mavi tonuyla kendine özgü kesik kesik çizgili deseni ile sanatçı beş adet müzisyen yerleştirmiş, trompet çalan, banjo çalan ve dans eden… resmin sağ üst köşesinde, olabilecek en ekonomik biçimde en az sayıda çizgi ve renk ile çizilmiş iki locada, üçü rujlu dolgun dudaklarından kadın oldukları anlaşılan dört kişi seçilebilmekte…

Mavi bir fon, ön planda beş müzisyen ve sağ üst köşedeki dört izleyici; en yalın ve en çarpıcı biçimde bizi o yılların "Cabaret"lerine götürmekte… Yer yer figürlerin dış sınırlarında, müzik aletlerinde ve ellerle yüzlerde kullanılan sarı ve pembe sıcak tonlar, gömleklerin ve çorapların beyazları mavi fonla zıtlaşarak, yapıtın soluk aldığı çekicilik noktalarını oluşturmaktalar. .. "Cazcılar"ın her birinin suratının kendine özgü kimliğe sahip minyatür portreler olarak çok başarılı olduklarını da gözden kaçırmamak gerekmekte…

"Has" bir ressam, bir desen ustası olan Mualla; ortadaki banjo çalanın siyah papyon kravatı ile aynı biçimde olacak şekilde ayarladığı, bir arkadaki adamın yelek lekesini ise, resminin tartışılmaz odak noktası olarak - sağdaki sarı trompetin yatay ekseni ile kesişen bir noktaya - çarpıcı bir kırmızı renk ile yerleştirerek yapıtına yaşam öpücüğünü kondurup, ona can vermekte sanki…

Haşim Nur Gürel